Vragen / advies voor jouw Marokko reis?

Met een luchtballon in de hemel van Marrakech

door reisjournaliste en arabist Mariëtte van Beek

Je vervelen kan niet in Marrakech. Zoveel uitstapjes zijn er te doen. De ballonvaart boven de Jbilat (het landelijke gebied net ten noorden van Marrakech) is zeker één van de spannendste. Reisjournaliste en arabist Mariëtte van Beek (schrijfster van o.a. de Dominicus gids) komt al meer dan dertig jaar in Marrakech, maar stapte pas onlangs met Maroc Travel voor het eerst in de mand van een echte luchtballon.

“Waarom heb ik dit niet eerder gedaan?” Mijn enige gedachte toen ik me na afloop van de vaart onelegant uit de ballonmand hees. Echt erge hoogtevrees is mij vreemd, maar wellicht had ik me onbewust wat zorgen gemaakt over de vliegveiligheid. In Nederland ga je ervanuit dat het daarmee wel snor zit, maar hoe zit dat in Marokko? Dik in orde, zeg ik nu. De klant is duidelijk koning voor het  bedrijf dat hier de vluchten uitvoert, maar hangend onder de ballon is er maar eentje de baas: de piloot. De organisatie van de vluchten is strak en efficiënt. Hoe werkt het precies?

Ballonvaart in shifts
Een 4WD licht je vanaf circa half zes ’s ochtends van je bed. Sliep je in de medina van Marrakech dan arriveer je na zo’n drie kwartier op de centrale startplaats van de ballonvaart. Daar stond ik dan; sippend aan mijn bekertje koffie op een frisse ochtend in april. Onder de stralen van de opgaande zon kozen meerdere groen-rode ballonnen het ruim en met de wit besneeuwde toppen van het Atlasgebergte op de achtergrond was dat direct een magnifiek gezicht. Toegegeven, onder mijn ballonvaart reisgenotes ontstond wel enige onrust. Want waarom zaten wij niet al in een van die ballonnen? Was het niet de bedoeling geweest de zonsopgang vanuit de ballon te beleven? Wat bleek? Het ballonbedrijf werkt met twee shifts. Wij stonden op de lijst voor de tweede ronde. De ballonnen zouden alleen niet terugkomen. Dat kan simpelweg niet vanwege thermiek en windrichting. Wij moesten dus achter ‘onze’ ballon aan. Omdat het altijd een verrassing is waar die neerkomt, wachtte de 4WD op uitsluitsel van de piloot.

Zegen van Sidi Ben Sassi
Ruim voor de landing van ‘onze’ ballon stonden we een stuk verder in de velden. De rustige afdaling van de groen-rode ballon over het gouden graan tegen een blauwe lucht maakte dat ik totaal tevreden was met mijn vlucht in de tweede shift. Bij de eerste shift zou ik dit beeld gemist hebben. Ook stelde de zachte landing direct gerust. Een achttal mannen verliet de mand en wij vrouwen vulden hem weer. Per tweetal stonden we snel paraat in een vakje naast het centrale vak, de cockpit van piloot Caroline en bijvlieger Jonathan. Na wat vuurspuwen in de ballon (bam, je voelt de hitte) zweefden we weg, stil, zacht en elegant. Met de zegen van Sidi Ben Sassi, een lokale heilige waarvan de witte mausoleumkoepel boven op een nabije heuvel prijkte.

Laagvliegers en hoogvliegers
Duidelijk een nieuweling had ik niet helemaal in de gaten dat we laag bleven vliegen. De schaduw van de ballon streek over een herder met zijn schapen in de velden. Licht gemopper van mijn reisgenotes schudde me uit de genietstand: “Piloot, kunnen we niet hoger?” Caroline maakte snel duidelijk waarom ze dat niet deed. Vanwege de nabijheid van het vliegveld van Marrakech mogen de ballonnen tot maximaal 1000 meter klimmen binnen een strikt afgebakend gebied. Als we nu al verder zouden stijgen dan zouden we zo aan de grens van het gebied zitten en binnen vijf minuten moeten landen. We zouden daarom pas naar het einde van de vlucht naar hogere sferen gaan.

Kermistouwtjes van de piloot
Ondertussen was ik totaal gefascineerd door de kermistouwtjes waarmee de piloot regelmatig de doekklepjes aan de binnenzijde van de ballon openzette: “Dan ontsnapt hete lucht naar buiten en draaien we rond.” Zo kreeg iedereen de kans om van alle kanten selfies te scoren. Met boerendorpjes als decor, de palmoase Palmeraie en de rivier Tensift. De Koutoubia, Marrakech’ hoogste minaret, vormde een baken van herkenning in de verte. Maar liepen er nu geiten of honden beneden ons? Onherkenbare stipjes waren het. Zonder dat we er erg in hadden gehad, waren we op 300 meter hoogte geraakt. Hoger zouden we niet gaan. De grondmannen werden telefonisch gemobiliseerd voor de landing. We moesten zelf in de veiligheidsstand: met onze rug naar de vliegrichting, twee handen op de handgreep voor ons. Als de mand bij de landing zou kieperen, kwamen we rustig op onze rug terecht, niet met onze neus in het zand. Zover kwam het niet. Na een schurende aanvaring met een doornenstruik hing een viertal mannen aan de mandrand. Een kwartier later zaten we in een tent aan ons Berberontbijt van pannenkoeken, honing en olijfolie. Een dame schreef in sierlijk Arabisch onze voornaam op een ‘vliegbrevet’. Het bijschrift vermeldde dat een admiring crowd getuige van de ballonvlucht was geweest. Admiring crowd? Hilarisch. Die bestond vooral uit mekkerende schapen. 😉

Wil je ook zo’n fantastisch ballonavontuur beleven? Neem contact op met ons kantoor Morocco Toubkal Adventure in Marrakech Gueliz. Of reserveer via Maroc Travel in het Nederlandse De Zilk en stuur een mailtje naar info@maroctravel.info.